βιντεοσκόπηση Μιχάλης Ζερβουδάκης Οκτώβρης 2025
Ανεβοκατεβαίνοντας στους λόρους των λιόφυτων και των αμπελιών της σημαντικότατης ιστορικά περιοχής για τον μεσαίωνα, του Όθους Καρπάθου με την ονομασία Κοπρές βρέθηκα μπροστά σε αυτό το αγροτόσπιτο.
Μιχάλης Ηλ. Ζερβουδάκης
Σαν να περιμένει τον ιδιοκτήτη του να επιστρέψει, να φορέσει τον σκούφο του και μεμιάς να ξεχυθεί για να σενιάρει το κτήμα του. Να καθαρίσει τους γύρους, να σηκώσει κάποια χαλασμά, να κλαδέψει τα δέντρα, να οργώσει. Κάθε μέρα και μια δουλειά. Από το πρωί ως αργά το απόγευμα. Δίχως ρολόι. Κι όταν ξεθυμασμένος πια καθίσει κάτω από τα δοκάρια της σκεπής, ένα ποτήρι νερό να πιει, τότε μόνο, ίσως, αναλογιστεί την ματαιότητα του κόσμου αυτού.
Μονόχωρο αγροτόσπιτο, για μας τους Καρπάθιους στάβλος, στέκει ακόμα όρθιος αν και παραδομένος. Δίχως τη φροντίδα του νοικοκύρη του σήμερα, η μια του γωνία έχει πέσει. Ίσως στην πλευρά που έπεσε, να υπήρχε πατητήρι, το οποίο σκεπαζόταν με σανίδια και γινόταν κρεβάτι. Μα η ίδια η φύση φροντίζει με ένα δέντρο να την καλύψει στοιχειωδώς, σαν να θέλει να μπαλώσει τη ζημιά που έκανε.
Βασίλειος Διακοβασίλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου